хамгийн их уншихыг хүсэж буй нь хэний ямар ном бэ?

Докүшёо мээтаа(読書メーター) буюу Уншлагын тоолуур гэдэг нэртэй Японы ном уншигчидын санал бодол,номын мэдээлэл солилцох боломжыг олгодог интернет хуудас байдаг.
Фэйсбүүкт ч тусгай хуудас нь байрладаг тул Япон хэлээр мэдээлэл авах хүсэлтэй нэгэн нь 読書メーターг

аар хайгаад,бүртгүүлээрэй.

Энэ удаад уг хуудаснаас явуулсан сонирхолтой судалгааг хүргэе,

http://book.akahoshitakuya.com/ →home page
https://www.facebook.com/bookmeter →Facebook page
Сүүлийн үед хамгийн их уншихыг хүсэж буй номын нэрсдээ эрхэм уншигчид хэрхэн хариулсаныг үзээрэй.

1.Мияабэ Миюүки Нэргүй хор(2011)Бүнгэй шюнжю хэвлэл

　

2.Какүта Мицүёо Нөгөө эргийн бүсгүй(2007)Бүнгэй шюнжю хэвлэлion

3.Сакаки Цүкаса Вагаши урлаач Анн(2010)Кообүнша хэвлэл

　                                                

4.Экономист(7хоног тутмын сэтгүүл)2011он12/6 дугаар Майничи шинбүнша хэвлэл

           　　　

　　　　　　　5.Уолтер Айзексон Стив ЖобсⅡ（2011）Кооданша хэвлэл

　6.Paulo Coehlo　The Alchemist（1988）Bestseller

7.Хигашино Кэйго　Ид зуны тэгшитгэл(2011) Бүнгэй шюнжю

                         　　　

8.Цүжимүра Мизүки Хичээлийн дараахи нэрний эрэлд(2008) Кооданша хэвлэл

     ба бусад...

☆зураг болон эхийг→ 

https://www.facebook.com/bookmeter　 хуудсаас авав.

Эдогава Ранпо-Хүн сандал

Детектив зохиолд дуртай уншигчиддаа нэгэн зохиолыг сонирхуулъя.

Орчуулагч Д.Дашмөнх ахын орчуулсан Японы алдарт детектив зохиолч Эдогава Ранпо-гийн <<Хүн сандал>>хэмээх маш сонирхолтой богино өгүүллэгийг толилуулж байна.

1925онд бичигдсэн уг өгүүллэгээс сэдэвлэн хожим нь 1997,2007онд кино бүтээж,манга зурагт ном хэвлэгдэн гарчээ.
Жич:Хүн Сандал кино нь PG12 （Parental guidance suggested）буюу 12наснаас доош насныхан үзэхийг хориглодог юм байна.

Эдогава Ранпо

                                       
Зохиолч Эдогава Ранпо(жинхэнэ нэр Хирай Таро) нь 1894оны 10сарын24нд төрж,1968оны 7сарын 28нд насан эцэслэжээ. Тэрээр Васэдагийн их сургуулын улс төр,эдийн засгийн ангийг төгсөж ,олон арван ажил хийж байсны дотор Японы хамгийн эртний мөрдөх товчоодын нэг болох Ивай Сабүрогийн товчоонд ажиллаж байсан байна.Дайны дараа Эдогава Ранпо нь зохиол бүтээл туурвихаас гадна детектив зохиолын шүүмжээр мэргшин ажиллажээ.

өгүүллэгийн эхийг дараахи хуудсаас авав.→http://www.ubboys.com/2011/06/blog-post_30.,

html://www.ubboys.com/2011/07/blog-post.html

Эдогава Ранпо

Хүн сандал

Ёшико өглөө бүр нөхрөө ажилд нь үдчихээд европ засал бүхий бичгийнхээ өрөөнд цор ганцаар сууж “N” хэмээх багагүй нэр хүндтэй сэтгүүлд зунаас хэвлүүлэхээр тохирсон шинэ романаа “нухдаг” бүлгээ. Тэр үзэсгэлэн гоо, авъяаслаг төдийгүй гадаад явдлын яамны түшмэл нөхрөөсөө хэдэн хувь илүү нэр алдартай юм.

Иймд түүнд өдөр бүр үй олон шүтэн бишрэгчид нь захидал ирүүлнэ. Энэ өдөр ч тэрбээр заншил ёсоор шуудангаар ирсэн захидлуудыг эхлэн сонирхов. Эдгээр захиануудын дийлэнх нь хоосон магтаал байх хэдий ч Ёшико нэгд нэгэнгүй нямбайлан уншдаг авай.

Хоёр багавтар захиаг эхлэн уншаад гар бичмэл баймаар бандгар дугтуйг авлаа. Зохиол оролдогсод, залуу зохиолч нар түүнд өөрсдийн гар бичмэлээ илгээх нь олонтоо агаад ихэнх нь уйтгар төрүүлэм урт нуршуу романархуу юм байдаг авай. Бүсгүй дугтуйг задлав. Гарцаагүй гар бичмэл мөн. Гэвч нэр гарчиггүй бөгөөд шууд л “эрхэмсэг хатагтай…” хэмээн эхэлжээ. Хүүхэн алмайдуу маягаар эхний хэдэн мөрийг уншсанаа балмагдаж орхив. Гэвч төрөлхийн сониуч зан нь дийлж тэрбээр бүгдийг нь уншихаар шийдэв.

“Эрхэмсэг хатагтай…?

Та намайг үл таних агаад дэндүү ёсон бус эрээ цээргүй хандаж байгааг минь уучлан соёрхоно уу? Би танд өөрийн үйлдсэн хэргийг мэдүүлж туйлын аймшигтай нууцаа задлахыг зориглолоо. Би ертөнцөөс хөндийрч, чөтгөрийн гэмээр амьдралаар амьдарсаар хэдэн сар болов. Намайг хэрхэн амьдарч байгааг нэг ч хүн төсөөлөхгүй. Нөхцөл байдал өөрчлөгдөөгүйсэн бол хүмүүсийн дунд эргэж очих учир огтоос үгүй байхсан… Сүүлийн үед болсон элдэв явдлууд сэтгэл зүрхийг минь урвуулчихжээ. Би цаашид үнэнээ хэлэхгүй дуугүй сууж чадахгүй нь. Захидлын маань эхний хэдэн мөр л таныг балмагдуулна гэж мэдэж байгаа ч бурханыг санаж хойш нь тавилгүй дуустал уншихыг хичээнгүйлэн гуйя. Тэгэх ахул та миний цөхрөнгөө барсан тавиланг ойлгож заавал танд энэхүү нууцыг тайлан болсон учрыг мэднэ.

Юунаас эхлэхээ сайн мэдэхгүй байна. Танд өгүүлэхээр завдсан энэ түүх дэндүү болхи хийгээд хүний санаанд оромгүй юм. Гэхдээ юу ч болсон хамаагүй, бүгдийг нь бичихээр би бат нот шийдэв.

Бүгдийг дэс дараагаар нь өгүүлье. Би гэдэг хүн харахад ой гутмаар муухай царайтай. Үүнийг сайтар тогтоогоорой. Хожим миний хүсэлтийг биелүүлэхээр шийдэж надтай нүүр тулан уулзахдаа айн цочирдуузай гэж бодсоноос зориуд ийн анхааруулж байна. Миний хувь тавилан даанч хатуу ширүүн байв. Эрэмдэг зэрэмдэг нүүр царайтай намайг хэн ч эс тооно. Баян айлд төрсөн бол зугаа цэнгэл хөөж зовлонгоо мартахсан. Авъяастай бол шүлэг бичиж золгүй хувь тавилангаасаа бага ч болов нимгэлэхсэн. Гэвч бурхан надад даанч хатуу хандсан бөгөөд би жирийн нэгэн мужаан билээ…

Би сандал хийх талаар сайтар мэргэшсэн юм. Иймээс хавь ойрд цууд гарч үнэтэй ховор чамин сандал хийх захиалга тасралтгүй ирдэг байлаа. Хээ хуар, гоёл чимэг, өдөн жинтүүнээс авхуулаад этгээд чамин хийц хэлбэртэй хүртэл янз бүрийн сандалны захиалга ирнэ. Ийм захиалгыг биелүүлэхэд хэр их хүч хөдөлмөр, хичээл зүтгэл шаарддагийг нүдээр л эс үзвэл төсөөлж чадахгүй. Сандал хийчихээд би суут бүтээлээ туурвисан зураач шиг догдлон хөөрч гуниг зовлонгоо мартдаг байв. Сандалдаа тухлан сууж аятайхан болсон эсэхийг нь үзнэ. Ингэхэд бие минь өөрийн эрхгүй салгална. Би өөрийнхөө урласан сандал дээр хэрхэн суухыг төсөөлж, баян язгууртан юм уу, үзэсгэлэнт авхай сууж байна гэж бодоход, уран сэтгэмж тансаг шилтгээний хөл далдармаар зузаан хивс чийдэнгийн болор бүрхүүл, нэртэй зураачийн зурсан үнэ цэнэтэй зураг бүхий өрөөнд хүрдэг юм… Сандлын минь хажууд бяцхан ширээн дээр тансаг үнэр анхилсан өнгийн цэцэгс бүхий өрнө зүгийн ваар тавиастай…

Миний мөрөөдөлд хил хязгаар, хорио цээр байсангүй. Би эрхэмсэг тайж болчихоод амраг гоо хүүхнээ өвөр дээрээ суулган янагийн үгс шивнэхэд тэр ялдам сайхан инээмсэглээд… Гэтэл хүүхдийн уйлаан, айлын авгайчуудын хашгиралдаан хадаж мөрөөдлийг маань үлдэн хөөж бүүдгэр, дүнсгэр амьдралд эргүүлж авчирна. Мөрөөдлийн бүсгүй минь утаа адил замхарч өнөөх сандал маань үлдсэн байх. Түүнийг мөн удалгүй надад оногдохгүй ариун дагшин орон руу аваад явчихна. Ажилгүй үедээ би ихэд гуньж гиюүрдэг байсан бөгөөд “Ингэж амьдрахаар үхэх юмсан гэж хүсдэг байлаа. Өрөвдүүлэх гэсэн юм биш ээ, үнэндээ тийм байсан юм даа. Гэнэт нэг удаа “Үхээд яах юм бэ? Өөр арга олдохгүй гэж үү?” хэмээн бодлоо. Тэр үед би Иокогамагийн том зочид буудлын эзэн нэгэн европ эрхэмийн захиалсан ширэн бүрээстэй том гэгч зөөлөн сандал хийж байв. Шинэ загварын буйдан тул эхлээд гадаадаас авчрах гэж байснаа танилаас маань миний тухай дуулаад захиалга өгсөн байжээ. Би бүхий л мэддэг чаддагаа ашиглан хэд хоног нойргүй ноцолдож байж урлав. Сурсан зангаараа наранд ээвэр газар тавьж тухлан сууж үзэхдээ л ямар хосгүй сандал урласнаа биеэр мэдрэв. Ингэж суухаас илүү жаргал үгүй ч юм шиг… Зөөлөн ч бус, хатуу ч бус суудал нь бамбалзан, түшлэг нь налаад суухад эвтэйхэн байв. Сандал бүрсэн арьсны өнгө ч сэтгэл татахуйц болжээ. Ийм сайхан сандлыг дээд зэргийн төгс зохицол, нарийн ур ухаанаар бүтээдэг юм даа. Би сандалдаа тухлан суугаад мөрөөдөж эхлэв. Энэ удаагийн мөрөөдөл маань үнэхээр болж бүтээд буй мэт тодхон байлаа. Гэв гэнэт гайхалтай санаа толгойд орж ирэв. Үгүй бол чөтгөр л түүнийг надад шивнэсэн байх. Дэндүү адал санаа байсан болоод ч тэр үү би түүнийг мартаж эс дөнгөлөө. Хосгүй сайхан сандал хийснээ хүнээс харамласан миний сэтгэлээс энэ санаа төрсөн нь гарцаагүй. Би түүнийг харамласандаа ертөнцийн хязгаар хүртэл явахад бэлэн байсан ба мөрөөдөл маань энэ сэтгэгдэлийг хөөргөн адын бодолд хүргэсэн биз. Утга учиргүй санаа боловч бодитой үйлс болгохоор бат шийдэв.

Би даруйхан босож сандлаа задлан өөрийн бодлоор бага зэрэг өөрчлөөд угсрав. Жирийн сандлаас хэд дахин том учир дотор нь хүн багтах зай өлхөн бий. Сандлын зөөлөвч пүрш, хөндлөвч зэргийг ур чадварынхаа хүчээр өөрчлөн урлаж хөндлөвчинд өвдгөөрөө тулан нурууных нь ард их бие толгойгоороо налан суугаа маягаар саадгүй багтахаар янзалж бэлтгэв. Тав тухтай байхаар бодож агаар орж дуу чимээ сонсогдох нүдэнд үл өртөх хэдэн жижиг нүх өрөмдөн толгойнхоо тушаа ус, хуурай идэх юм нөөцлөх сав байрлуулав. Мөн ойр зуурын хэрэгцээний юмаа агуулсан хүүдий авав. Ингээд л хэдий ч хамаагүй хугацаагаар амьдарч болох ганц хүний оромж маань бэлэн болсон юм.

Би гадуур нөмрөгөө тайлж тавиад сандал дотроо эвхрэн орж суулаа. Бунханд амьдаараа орчихсон юм шиг хачин мэдрэмж төрөх нь тэр… Авсан дотор хэвтэх л ийм байдаг биз… Ийнхүү би далдын хар малгай өмсөн энэ ертөнцөөс алга болов…

Төдөлгүй сандал авах ачигч нар ирлээ. Дагалдан сурагч маань түүнтэй ярилцаж байгаа нь бүдэг бадаг дуулдана. Намайг тэргэн дээр ачихаар өргөсөн нэгэн ачигчийн “Яасан хүнд хог вэ?” хэмээн хараахыг сонсуут ухаан алдах дөхөв. Гэвч сүйдтэй юм болсонгүй, тэрэг донслон замдаа гарав. Унаад хэмхрэх вий гэж ихэд айж түгшиж явсан боловч ашгүй эсэн мэнд явсаар зочид буудалд ирэв. Зочид буудлын хаалгаар оруулж нэлээд хол зөөсний эцэст нэг өрөөнд оруулж тавьсныг хожим мэдвэл тусгай өрөө бус хонгилын мухар байсан авай. Зочид буудалд ирээд шөнө болонгуут сандлаасаа гарч нүдэнд туссан үнэтэй эд юмсыг хулгайлах болов.

Сандал дотор хүн бий гэж тэд яахин таах билээ? Би өрөөнөөс өрөө дамжин сүүдэр мэт гэтэж элдэв чимээ шуугиан гармагц сандалдаа нуугдаж орхино. Тэгээд амьсгаа даран хүмүүс хулгайчийг хэрхэн эрж хайж байгааг сонсоно. Та бодвол агуй маягийн нүхэнд амьдардаг даянч хавчны тухай сонсоо байлгүй. Аварга аалзтай төстэй энэ амьтан эргэн тойрон нам гүм бол далайн эргээр зугаалж өчүүхэн төдий чимээ гарвал нүхэндээ шурган том хавчуураа цухуйлган дайснаа отдог амьтан даа. Би яг л түүн шиг болсон юм. Ганцхан нүхэнд бус сандалд нуугдаж, далайн эргээр бус зочид буудал дотуур хэсүүчилдэг байлаа. Би ингэж жаал баяжъя гэж бодсон юм л даа. Хүний санаанд оромгүй арга болохоор аюул багатай. Зочид буудалд очисон эхний гурав хоногт л гэхэд би овоо юм цуглуулж амжсан байлаа. “Анд” явж байхдаа учиргүй айж, тэгсэн хирнээ хөөрөн догдлох агаад хэргээ гүйцээсэн хойноо энэ зочид буудлынхныг араар тавьсандаа бах ханана. Харамсалтай нь одоо өөрийн адал явдлаа ярьж цэнгэх цаг биш юм л даа. Цааш нь үргэлжлүүлэхийг зөвшөөрнө үү…

Тун санамсаргүй би ер бусын амттай нүгэлт цэнгэлийг олж нээв. Одоо л сайтар анхаарч үзээрэй, энэ хамгийн гол нь шүү. Гэхдээ намайг хонгилийн мухарт тавьсан тэр үе рүү эргэж очъё.

…Хонгилын мухарт намайг оруулж тавиад зочид буудлынхан бүгд ээлж дараагаар сууж үзэцгээв. Удалгүй дэргэд нэг ч хүнгүй болж удтал нам гүм байснаа хэн нэгэн хүнд нүсэр алхаа ойртон ирж аахилж уухилан өвөр дээр минь лагхийтэл суув. Лагс том биетэйг нь бодвол европ хүн гэдэг нь илт. Тухлан налайснаа тонтгонон дээш доош болж үзэж байна. Цээж бяцрах шахан, татаж буй хатуу тамхиных нь үнэрт дотор муухайрав. Хатагтай та өөрийгөө миний оронд тавиад төсөөл дөө. Ямар хэцүү байсныг та хэрхэвч ургуулж бодож дөнгөхгүй. Модон рам хэмх үсэрчих вий гэж айснаас хамаг хөлс асгарч, амьсгаа боогдон тархи толгой дүйнгэтэж орхисон байв. Түүнээс хойш олон хүн миний өвөр дээр суусан. Тэдний хэн нь ч сандлын зөөлөвчин дотор амьд хүн байгаа гэж бодоогүй нь лавтай. Өчүүхэн ч хөдлөх зайгүй миний бяцхан харанхуй орчлон минь. Аймшигтай ч гайхамшигтай… Энд далд орчлонгийн эзэн надад гадаад ертөнц, хүн гэдэг бие галбир, үнэр, хөлийн чимээ, дуу хоолой, амьсгалаар төсөөлөгдөнө. Би тэднийг зүс царайгаар нь бус бие галбираар нь мэддэг боллоо. Тэд шалхайсан бүдүүн, хатаасан загас шиг хорчгор, эсвэл учиргүй ясархаг эцэнхий байх ажээ. Нурууны галбир, гарын чац, гуяны нь бүдүүн хүртэл янз бүр байх. Гадаад хэлбэр нь ижил, бүгд хоёр хөл хохимой толгойтой хэдий ч бие махбод нь тоо томшгүй олон шинжээр ялгагдана. Хүмүүсийг нүүрний хэлбэр, зүс царай, хурууны хээгээр нь ялгаж танихаас гадна бие махбодийх нь галбир төрхөөр ялгаж болно гэдгийг би батлан хэлж чадах байна. Энэ давчуухан ертөнцөд маань эмэгтэй хүн ч зохих байр сууриа эзэлж байв. Тэднийг ердийнхөөрөө бол үзэсгэлэн гоо, тэнэг дүйнгэдүү гэж хоёр ангилж болох юм. Харамсалтай нь сандалд нуугдсан хөөрхий эрд энэ юуны хамаа байх билээ. Миний энэ ертөнцөд торгон зөөлөн арьс, уянгалаг хоолой, анхилам үнэр, гоолиг бие цогцос нь л мэдрэгдэнэ…

Эрхэмсэг хатагтай минь, таныг би өөрийн илэн далангүй өгүүллээр балмагдуулаагүй гэж найдъя.

…Ингээд нэгэн удаа над дээр зүрхэнд минь хүслийн дөл асаах учиртай нэгэн өвөрмөц бие цогцос суусан юм. Хоолойг нь сонсвол тэрбээр харь хэлний бяцхан охин байсан бөгөөд дуу аялан хоосон хонгилоор салхи мэт дэгдэн бүжиглэж явснаа гэнэт үсрэн өвөр дээр минь унаж орхисон билээ. Юу ч юм инээдийг нь хүргэсэнд торонд орсон загас шиг баахан тийчлэн хөхрөв. Хагас цаг хиртэй өвөр дээр минь суухдаа тэрбээр миний сэтгэлийг дэндүү их донслоож орхив. Би ямагт эм хүнээс айж дөлж явсан. Эрэмдэг зэрэмдэг нүүр царайнаасаа болоод нүүр өөд нь ч хардаггүй байсан. Гэтэл одоо би зэрэгцээд байтугай давхарлаад суучихсан төдийгүй дулаахан гоолиг бие цогцсыг нь мэдрэн байдаг. Харин тэр юу ч мэдсэн шинжгүй хөгжин тоглосоор байх нь тэр. Би ч харанхуйд суун түүнийг илбэн таалсаар… Миний мөрөөдөл биелж ч байх шиг… Энэ явдлын дараа би анх санасан элдэв юм хулгайлж баяжих санаагаа орхиж өөрийн гайхамшигт цэнгэлийн амтанд эргэлт буцалтгүй орлоо. “Хачирхалтай хувь тавилангийн минь аз жаргал нь энэ байжээ. Эрэмдэг зэрэмдэг надад амьдралаа сандал доторх нууцлаг ертөнцөөр солисон нь аз болжээ. Энд би амсаагүй жаргалаа эдлэх юм” хэмээн бодном би. Сандал доторх дурлал. Надаас өөр нэг ч хүн ийм солиотой юм үзээгүй биз. Харанхуйн дурлал…Тамын мэт…Үнэртэж, тэмтэрч мэдэрдэг ийм дурлал байх гэж. Үнэндээ бол хүний ертөнцөд бидний нүднээс далд газар өчнөөн аймшигтай явдал болдог шүү дээ. Эхэндээ би нэлээд юм хулгайлж аваад эндээс зугтъя гэж бодож байсан юм. Гэтэл одоо хаачих вэ? Энэхүү хүмүүн бус жаргал цэнгэлээ орхиод зугтаахын оронд эндээ л мөнх амьдрах, хүсэх болсон байх юм. Гадагш гарахдаа болгоомжтой байх талаар багагүй туршлагатай болсон учир илрэх аюул бараг үгүй. Байнга суугаа байдгаас миний эрхтнүүд хөшиж булчин шөрмөс чангарч чивчрэн хатингиршаад хөдөлгөхөд ч хэцүү боллоо. Шөнө гал тогооны өрөө энэ тэрүүгээр хэсүүчлэхдээ явах бус, дөрвөн хөллөж мөлхдөг болов. Над шиг тэнэг хүн үгүй байх. Гэлээ ч би хүмүүн бус жаргалаасаа хагацахыг ер хүссэнгүй. Зочид буудалд үргэлж хүн ирж очих тул дурлалт бүсгүйчүүд минь өдөр сараар солигдоно. Би тэднийг бие галбираар нь ялгахаас бус зүс царайгаар нь үл мэднэ. Залуу байдас мэт гоолиг туяхан бэлхүүстэй, эсвэл могой мэт шувтан гулжгар бөгстэй, хийлсэн бөмбөг мэт эв хавгүй биетэй цутгаад шавчихсан юм уу гэмээр булчинлаг биетэй хүүхнүүд ч дайралдана. Гэхдээ хүн бүхэнд өөрийн өвөрмөд гоо сайхан орших ажээ. Энэчлэн би “туршлага”-аа зузаалсаар байв. Нэгэнтээ зочид буудалд маань европын нэгэн том гүрний элчин сайд ирснийг хүмүүсийн ярианаас дуулав. Тэр сайд ч өвөр дээр минь хэсэгхэн сууж юуны ч тухай юм бэ ярилцаад босож одсон билээ. Би мэдээж түүний ярианаас юу ч ойлгоогүй. Гэхдээ түүний бусдынхаас хавьгүй илүү илчтэй биеийг мэдэрсэн юм. Түүнийг явсны хойно нэгэн хачин бодол төрсөнсөн. Тэр сайдын зүрхэнд нь хутга шааж орхивол яадаг бол?

Ямар ч хүн миний өвөр дээр суувал түүний хувь заяа гарт минь орох нь. Сая миний гарт дэлхийн хувь заяа байсан байж болох юм шүү. Нэгэн удаа огт санамсаргүй учирлаар цуутай бүжигчин бүсгүй манай буудалд буулаа. Түүнийг өвөр дээр минь суухад эмэгтэй хүний жинхэнэ гоолиг бие цогцсыг мэдэрч үзлээ. Би хорвоод ийм бие цогцос байдаг аа гэж бодсон агаад балмагдсандаа салгалан чичирч юу болж байгааг мэдрэх сөгөөгүй болсон байсан юм даа. Ингээд тоочоод байвал сайхан муухай олон учралыг ярьж болох ч энэ нь миний захианы үндсэн агуулгад хамаагүй төдийгүй цаг ч ихээхэн үрэх авай. Иймээс дэл сул үгээ орхиж гол зүйлээ өгүүлье.

… Хэдхэн сар өнгөртөл миний хувь заяанд томоохон эргэлт гарлаа. Зочид буудлын эзэн нутаг буцаж буудлыг маань Японы нэгэн пүүс эзэмших болжээ. Шинэ эзэн маань хямгач хүн байсан тул илүү эд хогшлоосоо салахаар шийдэж миний сандал тэргүүтэй олон эд хогшлийг дуудлагаар худалдахаар завдав. Үүнийг сонсмогц сэтгэлээр уналаа. Би дахиад л хүмүүсийн дунд орж амьдрах нь. Энэ хэдэн сард овоо юм хулгайлж амжсан тул ядуу амьдрах учир байсангүй. Оюун бодол маань энэ бол хамгийн зөв шийд гэж хэлэв. Гэтэл сандалдаа үлдмээр ч юм шиг. Хэрэвзээ зочид буудлын “түүхийг” санавал нэг талаар сэтгэл хангалуун үлдэж чадсангүй. Миний дурласан хүүхнүүд чинь харийхан шүү дээ. Тиймээс зүрх сэтгэлд ойр япон хүүхэнд дурлахыг хязгааргүй хүсэж байв. Би сандалдаа үлдэв...Намайг дуудлагын худалдаанд аваачихад би япон айл л аваасай хэмээн залбирах боллоо. Хэдэн өдөр дэмий хэвтэхдээ горьдлого ер тасрахгүй байсан учир сандлаа орхисонгүй. Сандал маань хийц сайтайгийн хүчээр Иокогамагаас холгүй орших нэгэн түшмэлийнд очив. Ачааны тэрэгний тэвшин дээр замын турш сэгсрэгдэхдээ золтой л амь тавьчихаагүй боловч одоо эргэн санахад тэр бүхэн цаг зуурын зовлон төдий байжээ. Намайг худалдаж авсан хүн том гэгч харштай агаад европ маягаар янзалсан өрөөндөө намайг оруулж тавилаа. Миний аз болоход намайг нөхөр нь төдийгүй түүний гоо эхнэр нь эзэмших болсон юм. Энэ өдрөөс хойш бүтэн сар би түүнд үйлчлэв. Хоолны цаг, шөнө хоёрыг эс тооцвол бүсгүйн бие миний өвөр дээр өнжинө.

Ухаангүй дурласнаа хэлэх ч хэрэг байна уу даа? Биенд нь хүрсэн анхны япон бүсгүй байсан төдийгүй маш гоолиг сайхан биетэй эмэгтэй байв. Энд л би жинхэнэ хайр сэтгэлийг амссан. Миний зочид буудлын “дурлал” үүний дэргэд жинхэнэ хүүхдийн зугаа л гэсэн үг. Нууцлаг жаргал маань намайг хачирхуулахаа аль эрт больсон ч өмнө үзэж өнгөрүүлсэн бүхэн юу ч биш. Жинхэнэ тамын зовлон өмнө минь байжээ. Би түүнд сандал дотор байгаагаа мэдрүүлж, түүнийг өөртөө дурлаасай гэж тэчъяадан хүсэх боллоо. Солиотой, утга учиргүй, гэнэн санаа хэдий ч сэтгэл түвдсэнгүй. Хэрэв гэв гэнэт үүнийг хийвэл тэр айж цочирдоод нөхөр болон зарц нараа дуудчихна. 

Үнэндээ ялтай биш ч би нэг төрлийн гэмт хэрэгтэн шүү дээ.

Эцэст нь би нэгэн ер бусын арга олов. Би түүнийг өвөр дээр минь суухад аль болохоор эвлэгхэн тохитой, таатай байлгахаар хичээх ёстой. Эмзэг уяхан сэтгэлтэй мэдрэмтгий бүсгүй хүн үүнийг дор нь анзаарч сандлаа хайрлаж эхэлнэ. Ингэж түүний хайрыг татаж болно. Түүнийг өвөр дээр минь суух болгонд би хөлөө хөдөлгөж биеийнх нь галбирт тааруулан эвтэйхэн болгодог байсан бөгөөд ядраад зүүрмэглэхэд нь өвдгөө үл мэдэг ганхуулан бүүвэйлдэг. Үнэхээр гайхалтай юм болов. Сүүлийн үед бүсгүй сандалдаа улам бүр дурлах болсон нь илт мэдрэгдэнэ. Залуу бүсгүй хайртыгаа тэвэрч буй мэт, эс бөгөөс нялх хүүхэд ээждээ эрхлэх адил өвөрт минь улам бүр шигдэн тухлах боллоо. Хөдөлгөөн бүр нь хайрыг илэрхийлээд ч байх шиг. Гэвч үүгээр сэтгэл минь ханасангүй. Гэнэт надад ер бусын зэрлэг бодол төрлөө. Би түүнтэй учирч зүс царайг нь харж ганц үг солихын төлөө амиа ч гэлээ өгөхсөн.

Эрхэмсэг хатагтай таныг энэ захианы учрыг ойлгосон байх гэж найдаж байна. Миний золгүй хайрыг бадраагч нь та юм шүү дээ. Эрээ цээргүй хандаж буйг минь өршөөн хэлтрүүлнэ үү? Нөхөр тань намайг /сандлыг/ худалдан авчирсан тэр цагаас хойш би дурлалдаа шатлаа. Би танаас надтай ганцхан удаа уулзахыг л хичээнгүйлэн гуйж байна. Надад өөр юу ч хэрэггүй. Би танаас сэтгэл зассан үг ганц удаа ч болов сонсож, зүсийг тань харах юмсан. Би хүний адаг болсон, эрэмдэг зэрэмдэг үзэшгүй амьтан. Та золгүй миний арчаагүй гуйлтыг зөвшөөрөн соёрхооч. Өнгөрсөн шөнө би танд захиа бичихийн тулд гэрийг тань орхин одсон юм. Надад тантай шууд уулзах зориг алга. Тэгээд ч энэ нь дэндүү аюултай юм. Захиаг минь уншиж буй мөчид би үхлээ хүлээж буй мэт танай гэрийн гадуур эргэлдэж байх болно. Энэрэн соёрхооч. Хэрэв та миний эрээ цээргүй хүсэлтийг зөвшөөрвөл өөрийнхөө өрөөний цонхон дээр байдаг цэцгийн ваарыг цагаан алчуураар бүтээнэ үү? Энэ тэмдгийг харвал би танай хаалгыг тогших болно…”

Захиа ийн төгсчээ. Ёшико эхнээсээ л ёозгүй санагдсан захидлыг барин өрөөнөөсөө гүйн гарч ад шүгэлсэн сандлаас аль болохоор холдохыг хичээв. Тэр захидлыг ураад хаячихмаар байсан ч сэтгэл түвдэлгүй уншиж дуусгасан билээ. Зөн билэг нь үнэн байжээ. Аймшигтай юм… Суух дуртай зөөлөн сандал дотор нь танихгүй эр хүн амьдарч байсан гэж үү? Бүсгүй зэвүүцсэндээ өөрийн эрхгүй салгалав. Хүйтэн ус дээрээсээ цутгуулсан мэт чичирч байсан хийгээд тайвширч ер чадахгүй байлаа. Тэр гөлрөн суув. Яах вэ? сандлыг үзэх үү? Үгүй ээ ингэж болохгүй. Бүсгүй дахиад л чичрэв. Тэр хүн явчихсан хэдий ч хоол унд, юм хүм нь үлдсэн биз…

Хатагтай, танд захиа ирлээ.

Ёшико захиаг мэдээгүй шахуу задалснаа айн дуу тавив. Өмнөх захианы бичгийн хэлбэр дүрээрээ мөн байлаа. Түүнд өнөөх аймшигт хүн дахин нэг захиа бичжээ. Яах гэсэн юм бол? Ёшико удтал тээнэгэлзэв. Эцэст нь дугтуйнаас захидлыг гаргаж чичирхийлэн уншлаа. Цөөхөн хэдэн мөр байв.
“Эрээ цээргүй аашилж дахин түгшээж байгаа минь өршөөгөөрэй. Таны эртний бишрэгч агаад түрүүчийн захиа бол миний зохиол бичих гэсэн оролдлого маань юм. Иймээс та гар бичмэлийг маань хянан тохиолдуулж хэвлэлийн газарт зориулан шүүмж бичиж өгөх аваас хязгааргүй баярлана. Зарим нэг шалтгааны улмаас би түүнийг дагалдах захиагүй илгээсэн ба та гар бичмэлийг маань уншиж амжсан биз ээ. Танд хэр санагдав? Сэтгэлийг тань өчүүхэн ч болов хөдөлгөсөн ахул ихэд баярлана. Би зориуд гарчгийг нь орхисон агаад “Хүн-Сандал” гэж нэрлэх бодолтойгоо танд уламжилъя…”

Орчуулсан Д.Дашмөнх

Эдогава Рампо /1894-1965/ гэдэг нь японы адал зохиолын титэмгүй хаан Таро Хирaигийн утга зохиолын нэр юм. Детэктив зохиолыг үндэслэгч Эдгар Аллан По-гийн нэрийг ханзаар бичсэн дуудлага нь япон аялгуугаар Эдогава Рампо гэж дуудагддаг аж. Тэр 20 ном бичиж үлдээснээс "Сүүдэр дэхь мангас", "Хар гүрвэл", "Зэс зоос", Ороолонгийн тоглоом" зэрэг дэлхий даяар алдаршсан зохиолууд олон бий...Японд 1954 оноос түүний нэрэмжит шагналыг бий болгож залуу детэктив зохиолчдод  олгож эхэлсэн юм. 

2012 Нобелийн эзэн хэн бэ?

Өглөөний мэнд.
Нобелийн шагналтнууд төрсөөр байна.
2012оны утга зохиолын салбар дахь Нобелийн шагналтны эзнийг 10дугаар сарын 11ны орой 7цагт(Улаанбаатарын цагаар) нийтэд зарлах юм байна.
Дэлхийд алдартай номын худалдаанаас энэ сарын 10ны өдөр мэдээлсэн урдчилсан дүнгээр 1.Японы зохиолч Мүраками Харүки 2.Америкийн Фолк дуучин Боб Дилан(зохиосон дууны шүлгүүд нь утга зохиолын хэмнэлтэй)3.Хятадын зо

хиолч Мо-Ян нар шалгарч байгаа юм байна.

                   Мүраками Харүки 1949~

Энэ жилийн Нобелийн шагналд нэр дэвшигч Японд төдийгүй дэлхийд хамгийн их нэр,зохиол нь алдаршсан зохиолч Мүраками Харүки(63) өнгөрсөн жил Хүмүүнлэгийн шинжлэх ухааны салбарт амжилт олсон иргэнд олгодог Испанийн Каталуняагийн олон улсын шагналыг хүртсэн бөгөөд хамгийн их гүйлгээтэй(Бэстсэллэр) 1Q84 нь Англи хэлээр Америк,Их Британид хэвлэгджээ.

                                                   

Жич:Японы зохиолчидоос 1968онд Кавабата Ясүнари,1994онд Ооэ Кэнзабүро нар Утга зохиолын салбар дахь Нобелийн шагналыг хүртэж байсан юм байна.

                Мо-Ян(莫言）1955~

Түүнтэй өрсөлдөгч Хятадын зохиолч 57настай Мо-Ян(莫言）нь Хятадын ор
чин цагийн уранзохиолын төлөөлөгчдийн нэг бөгөөд тэрээр Хятадын зохиолчидын нийгэмлэгийн дэд даргын албыг хашдаг юм байна.Түүний зохиолоор хийсэн Улаан гаолян(Red Sorghum)кино Хятадын кино урлагт нэгэн шинэ үеийг үүсгээд зогссонгүй дэлхийн кино урлагийн ертөнцийг багагүй шуугиулж,уг бүтээл нь 1988оны Берлиний олон улсын кино наадмын <<Алтан баавгай>>шагналыг хүртэж байжээ.

                                           

Ямартай ч утга зохиолын Нобелийн шагнал анх удаа авах магадлалтай зэргээс Хятадууд өөрийн зохиолчоо сонгогдохыг хүсэж буй нь дамжиггүй юм.Зарим нэг Хятадын эх сурвалжын мэдээлсэнээр Хятдын номын дэлгүүрийн тавиураас Мүраками Харүкигийн номууд алга болсон тухай мэдээлжээ.Энэ нь чухам Хятадууд Мүракамигийн зохиолыг сонирхож авсаар зарах нөөцгүй болсон,эсвэл Мүракамигийн зохиолыг худалдахыг дээрээс хорьсон эсэхийг ялгаж чадсангүй.хэхэ.
Энэ жилийн хувьд Европоос голдуу төрдөг шагналтны байрыг сэлгэж тив алгасан Ази,Африк,Америк тивийн зохиолчидыг сонгож байгаа юм байна.Шведийн агентлагийн мэдээлсэнээр бол энэ жил эмэгтэй зохиолч юмуу,Хойд Америкийн зохиолч шалгарах магадлалтай гэснийг Японы интернет мэдээллээс олж уншсанаа та бүхэнтэй хуваалцаж байнаа.

Япон хэлнээс орчуулан нийтэлсэн А.Дайрийжав

Мишима Юүкио гэж хэн байв?

Өглөөний мэнд.

Их сайхан өглөө болж байна.
Маргааш охины маань сургуулын намрын биеийн тамирын өдөрлөг болно.Би өөрийн дүүргээ төлөөлж охинтойгоо богино зайн гүйлтийн тэмцээнд оролцоно.Харин гүйж барах эсэхийг маргааш л мэдэх байхдаа.хэхэ.

Ямартай ч тэнгэр цэлмэж,шаргал нар ивээгээсэй гэж хүсэж байна.

За өнөөдөр та бүхэндээ зохиол биш,зохиолчын тухай маш сайхан,дэлгэрэнгүй нийтлэл хүргэе.
Орчуулагч,нийтлэгч Д.Дашмөнх ахын бичсэн зохиолч Мишима Юкиогийн тухай нийтлэл та бүхэнд маш сонирхолтой байна гэдэгт эргэлзэхгүй байна.
Зохиолч Мишима Юкио нь тэртээ 42жилийн өмнө цаг бусаар хорвоог орхисон ч сүүлчийн мөч нь түүнийг ямар агуу хүн бэ гэдгийг илтгээд өгдөг билээ.
Ганц сүүлчийн мөч ч биш,бүтээсэн туурвисан,явсан мөр,хийсэн үйл,хэлсэн үг нь гайхамшигтайг илтгэх мэт одоо ч Япон төдийгүй дэлхийд Мишима Юүкио нь Японы утга зохиолын төлөөлөл хэсэг болдог гэж хэлэхэд хэлсдэхгүй бизээ.

эхийг дараахи хуудсаас авав→　http://www.ubboys.com/2010/06/blog-post_24.html

Юкио Мишима хийгээд үхэл бас бусыг танилцуулах нь

Мишима Юкио (1925-1970) Тоокёогийн ойролцоо орших Итагай хуаранд 1970 оны 11-р сарын 25-нд самурайн ёсоор сеппуку (гэдсээ хүүлж үхэх ёс) хийж энэ ертөнцөөс одсон юм. Тэр энэ өдөр дөрвөн дагалдагсдийнхаа хамт хуарангийн даргын өрөөнд дайран орж генералыг барьцаанд аваад хуарангийн цэргүүдийн өмнө үг хэлж, Японы үндсэн хуулийг халж, Япон улсыг бүрэн зэвсэглэсэн армитай байхыг уриалжээ. Дэлхийн дайны дараа Япон улс армиа татан буулгаж, зөвхөн өөрийгөө хамгаалах хүчинтэй болсон бөгөөд эдүгээ хүртэл тэр хэвээр байгаа юм. Мишима үүнийг эсэргүүцсэн аж. Гэвч хэн ч түүний үгийг хүлээж аваагүй учир үзэл бодолдоо үнэнч болохоо баталж амиа хорлосон байна.

Мишимагийн намтрыг бичигсэд голдуу түүний амьдралын эцсийн мөчөөс эхлэн бичдэг агаад энэ нь уншигчдыг татах гэсэн бач гэвэл худал. Энэ мөч түүний амьдралын утга учир, үзэл бодлыг илүү хурц тодоор илэрхийлж дөнгөдөг болов уу. Юкио Мишима гэдэг нь Кимитакэ Хироакагийн утга зохиолын нууц нэр бөгөөд «үхэлд дурласан чөтгөр» гэдэг утгатай гэнэ.

Кимитакэ 12 настайгаасаа эхлэн богино шүлэг, өгүүллэг бичиж эхэлжээ. Дунд сургуулийн багш нь утга зохиолд авьяастай туниа муутай хүүг сургуулийн дэггүйчүүдийн анхааралд өртүүлэхгүйн тулд түүний бичсэн бүтээлүүдийг Юкио Мишима гэдэг нэрээр сургуулийн сонинд нийтлүүлдэг байжээ. Багадаа Мишима бие муутай ном их уншдаг чөрчгөр хүү байсан аж. Үүнд түүнийг 12 нас хүртэл нь өсгөсөн язгууртны угсаа, хүмүүжилтэй эмээгийнх нь нөлөө тун их байжээ. Эмээ нь түүний элдэв биеийн хүчний тоглоомуудаар тоглуулдаггүй байсан бөгөөд харин японы ёс заншил, ёс суртхууныг дээдлэх үзэлд түүнийг гүнзгий сургасан гэдэг. 12 настайгаасаа эцэг эх дээрээ ирж амьдрах болсон түүнийг цэргийн албан хаагч эцэг нь сул доройд тооцож таагүй ханддаг байсан ажгуу. Эцэг нь түүнийг шүлэг өгүүллэг бичих, ном уншихыг хориглож байжээ. Дэлхийн дайны үеэр тэр цэргийн зарлан дуудах авсан ч эмнэлгийн үзлэгээр орох үедээ хатгаа тусчихсан байсан учир уушигны сүрьеэтэй гэж оношлогдон армиас халагджээ. Тэр үүнд их гутарсан гэлцдэг. Магадгүй энэ нь түүний амьдралын нэгэн эргэлтийн цэг болж, тэр бие бялдраа хөгжүүлэн өөрийгөө өөрчилж эхэлсэн байх.

Мишима бодиболдингийн лут тамирчдын нэг байсан. Дэлхийн бодибилдингийн хэд хэдэн сэтгүүлийн нүүрэн дээр түүний зургууд хэвлэгдэж байлаа. Тэр Кэндо буюу сэлмээр байлдах урлагийн 9-р (хамгийн өндөр зэрэг) дантай байв. Тэр усан спортын сайн тамирчин, нисэгч аялагч байв. Тэр агаарын бөмбөлөг, автомашин гэхчилэн янз бүрийн арга хэрэгсэлээр дэлхийг долоон удаа тойрсон юм.

Ер нь түүний амьдрал асар баялаг байсан. Тэр олон ч хүүхний зүрхийг шархлуулж явсан гэдэг. Арга ч үгүй тамирчин, зохиолч, жүжигчин, хөгжимчин, хөгжмийн зохиолч энэ эр японд бараг поп од болох шахаж байлаа. Түүний анхны сүй тавьсан боловч гэрлээгүй бүсгүй нь эдүгээгийн Японы хатан хаан Мичико. Тэр цөөнгүй хүүхэнтэй холбогдсоны эцэст Ёоко Сүгияматай гэрлэж хоёр хүүхдийн эцэг болсон. Гэхдээ тэр гомо буюу ижил хүйстнүүдийн цугладаг бааранд очдог, тэр бүү хэл нэлээд хэдэн эрчүүдтэй холбоотой байсан юм. Түүний «Багний наминчлал» тууж ижил хүйстнүүдийн тухай сэдэвтэй, түүнийг өөд болсны дараа энэ талаар бөөн шуугиан дэгдэж шүүх заргадаа тулж байлаа.

Мишима өөрийн үхлийг олон жил төлөвлөсөн бөгөөд маш нямбай бэлдэж бүгдийг самурайн ёс заншлын дагуу гүйцэтгэжээ. Самурай сеппуку буюу нэр төрийн амиа хорлолт үйлдэхдээ цагаан хувцас өмсөж, үхлийн шүлэг бичиж тавиад сэтгэл санаагаа чөлөөлсний эцэст амиа хорлох учиртай. Ингэхдээ гэдсээ гүнзгий хүүлж өөрийгөө зовоож зовлон шаналалыг мэдэрч, гэм нүглээ эдэлж нэр төртэйгөөр үхэж байгаагаа харуулдаг. Тэгвэл диваажинд төрж чадна гэж итгэдэг аж. Түүний энэ үйлдлийг кайсяку буюу гэрч харж гэрчилдэг бөгөөд зарим тохиолдолд гэрч амиа хорлогчийн толгойг тас цавчиж үхлийг нь түргэсгэж өгдөг. Мишима яг энэ ёс жаягийн дагуу талийгаач болсон бөгөөд түүний шавь Кога гэгч толгойг нь тас цавчжээ.

Мишима зөвхөн зохиолч байсангүй. Тэр таван кинонд гол болон туслах дүрд тоглож, хэд хэдэн жүжиг театрт найруулж, симфони хөгжим удирдан тоглуулжээ. Тэр бүү хэл хөгжмийн зохиолууд бичиж, дан хөгжмийн альбом хэвлүүлсэн байна.

Юкио Мишимагийн уран бүтээлийн тухай ярихын өмнө намтар түүхийг нуршин чилээж байгаадаа хүлцэл өчье. Гэвч энэ нь түүнийг ойлгоход уншигч танд бага ч атугай тус болох болов уу гэж найдсаных… Нобелийн шагналд гурвантаа нэр дэвшиж байсан Мишима дөчин роман тууж, арван найман жүжиг, богино өгүүллэгийн хорь орчим түүвэр, мөн төдий тооны эсээний түүвэр уран зохиолын өв болгон үлдээсэн хүн. Эдгээрээс «Алтан сүм», «Багны наминчлал», «Киёокогийн байшин», «Давалгаан чимээ» зэрэг том хэмжээний үргэлжилсэн үгийн бүтээлүүд нь үлэмж алдартай, шилдэг бүтээлүүдэд тооцогддог. Ялангуяа «Алтан сүм» роман нь дэлхий дээр хамгийн олон уншигчтай, хамгийн олон дахин хэвлэгдсэн япон зохиол юм. Энэхүү романыг Ц.Цэнгэл эрхэм монгол хэлээр орчуулсан нь үнэхээр бахархам үйлс санагддагийг энэ дашрамд дурдсу.

Мишимагийн бичсэн жүжгүүд тун өвөрмөц. Тэрбээр японы уламжлалт Но болон Кабуки театрт зориулан хэд хэдэн жүжиг бичсэн. Мөн Но театрын эртний хоёр гурван жүжгийг шинэчлэн орчин үеийн хэв загварт оруулж бичсэн. Эдгээрээс «Аоэй хатагтай» жүжгийг онцолж болно. Гэхдээ түүний бичсэн жүжгүүдээс контэмпэрари стилийн «Маркиз дэ Сад авхай», « Миний найз Гитлэр» жүжгүүд нь хилийн чинадад илүү алдаршжээ. Сонирхолтой нь эдгээр жүжгүүд театрын тайзнаа тавигдахаасаа илүү хэвлэн нийтлэгдэж олны хүртээл болдог гэнэ. Бодохул тайзнаас илүү оюун тархинд амилдаг жүжгүүд юм болов уу даа…

Юкио Мишимагийн арвин их зохиол бүтээлээс «Зуны дунд сарын үхэл» хэмээх богино өгүүллэгийн хэмжээний хүүрнэл зохиолын түүвэр нь дэлхийд хамгийн алдаршсан билээ. Есөн өгүүллэг, нэг жүжиг бүхий энэ түүвэр анх англи хэлээр орчуулагдаж одоогийн байдлаар хэсэгчлэгдсэн буюу бүрэн хэмжээгээрээ дэлхийн 11 орны хэлээр орчуулагдсан аж. Ялангуяа энэ түүвэрт орсон «Эх оронч үзэл» хэмээх зохиол үнэхээр цуутай. Бараг Мишимагийн амьдралын тунхаг гэж хэлж болно. Тэрхүү зохиолыг миний бие найман жилийн өмнө монголоор хөрвүүлж, японы шилдэг зохиолчдын өгүүллэгийн түүвэр болох «Үхлийн тууриуд» хэмээх номонд оруулан хэвлүүлсэн билээ. Далимд дурсахад би тэр цагт хэвлүүлсэн хэдэн номоо зарах гэж их л удаж, багагүй зүдэрсэн юмдаг. Гэтэл эдүгээ тэр номыг маань сурагласан хүн цөөнгүй гэх…

Үүнийг үл өгүүлэн өгүүлэх нь.

Би Юкио Мишимагийн уран бүтээлийг хүндэтгэгч болохоос фэн, шүтэн бишрэгч нь бус. Түүний уран бүтээлийг сурталчлах, түгээн дэлгэрүүлж сурталчлах гэсэн бус. Гэхдээ би түүний хэд хэдэн зохиолыг монгол хэлээр орчуулан хэвлүүлсэн буюу удахгүй хэвлүүлэхээр бэлдэж байгаа юм. Бас ч гэж үүний тулд түүнийг монгол уншигчдад танилцуулах нь зүйтэй болов уу гэж энэ тайлбар өгүүллийг тэрлэж байгаа юм.

Жинхэнэ барууны үзэлтэн болох Мишимагийн уран бүтээлийн тухай ярих бүрт байнга хөндөгддөг сэдэв бол «үхэл» юм. Үхэл бол сүйрэл мөхөл төгсгөл. Гэтэл Мишима үхлийг магадгүй сайхан төгсгөл гэж үзэж байжээ. Тэр жараад оны дундуур Английн Би-Би-Си радиод өгсөн ярилцлагадаа «Ердийн амиа хорлолтоос самурайн ёсоор амиа хорлох нь үхэх зөв, сайн арга юм» гэж дурьдаж байжээ. Мишимагийн уран бүтээлд "үхэл төгсгөл" нь эгшин зуурын тэгсэн атлаа дур булаам, мөнхийн хаа сайгүй оршдог харагддаг. Магадгүй эдгээр чанарууд нь хүнийг ховсдож нийгмийн өмнө хүлээсэн үүргээ биелүүлэх эсвэл тэр үүргээс зугтаах гарц болж өгдөг байж болох юм. Би амиа хорлох тухай яриад байна л даа… Чухам үүнийг Мишима зарим зохиолууддаа тун тодорхой сэтгэл сэрдхиймээр дүрсэлсэн байдаг. Ер нь «Эх оронч үзэл» өгүүллэгийн алдаршсан шалтгаан энэ болов уу.

Мишима 憂国 (Yu-koku) гэдэг нэртэй энэ өгүүллэгийг 1960 онд бичсэн бөгөөд 1966 онд хэвлүүлж, мөн ондоо кино болгон бүтээж өөрөө гол дүрд нь тогложээ. Япон хэлэнд 憂 буюу Yu ханз нь санаа зовних, санаа тавих гэсэн гэсэн утгатай утгатай аж. Ерөнхийдөө ханзнуудын илэрхийлж буй нь «эх орныхоо төлөө зовон шаналагч» гэсэн утгатай юм. Эх оронч гэхээр эх орноо хамгаалан байлдан тэмцэгч гэсэн ойлголт монгол хэлнээ буудаг тул энэхүү зохиолын нэрийг зориуд ийн тайлбарлав. Надад энэ зохиол хорор, драм, эротизмийг холиод барьчихсан уран баримал мэт сэтгэгдэл төрүүлдэг.

1936 оны 2-р сарын 26-28-ны өдрүүдэд Тоокёо хотноо «Залуу дарга нарын үймээн» гэж нэрлэгдсэн цэргийн бослого гарсан бөгөөд үймээнд оролцогсод дайныг эсэргүүцсэн зарим түшмэл, сайдуудыг алж, ерөнхий сайдыг хороохоор завдсан ч чадсангүй. Тэд Япон улсыг даруйхан Ази тивд ноёрхолоо тогтоох дайн хийж эхлэхийг шаардаж байжээ. Гэвч тэд амжилтад хүрэлгүй дарагдсан аж. Энэ өгүүлэгт бичсэнээр энэхүү үйл явдалд оролцоогүй болон мөр зэрэгцэн алба хааж буй нөхдийнхөө өөдөөс буу шагайсандаа өгүүллэгийн баатар Такэяма Шинжи гэмшиж амиа хорлож байна. Өөрөөр хэлбэл тэр нөхөдтэйгөө санаа нэг байсан ч нөхцөл байдлаас болоод эсрэг талд орсон тул үзэл бодолдоо үнэнч гэдгээ илэрхийлж амиа тэвчиж байна. Шинжигийн энэ үйлдлийг үнэнч гэргий нь дагалдаж байна. Ер нь зохиолын эхний догол мөр энэ зохиолыг бараг бүхэлд нь өгүүлчихдэг юм.

"1936 оны хоёрдугаар сарын 28-нд буюу олныг донсолгосон тэр үйл явдлын гурав дахь өдөр(*) Коноегийн тээврийн батальоны дэслэгч Такэяама Шинжи бослого үймээнийг дарах тухай тушаалтай эвлэрч, дайчин нөхдийнхөө өөдөөс зэвсэг хангинуулж чадахгүй байсан бөгөөд түүний дотны найзууд нь хуйвалдагчдын дунд байсныг мэдээд өөрийнхөө байшингийн \Ецуя дүүрэг, Аоба гудамжны 6-р байр\ нэг өрөөнд өөрийн илдээр харакири хийж үхжээ. Түүний гэргий Рэйко хайрт нөхрийнхөө жишээг дагаж мөн амиа хорлосон байна. Дэслэгчийн үхэхийнхээ өмнө бичсэн хагацлын зурваст "Эзэн хааны арми мандтугай" гэсэн ганцхан өгүүлбэр байв. Эхнэр нь ч мөн зурвас үлдээсэн бөгөөд зурвастаа тэднээс өмнө амьдралаас одож байгаагийнхаа төлөө эцэг эхээсээ уучлал гуйгаад “ офицер хүний эхнэрийн ямагт бэлэн байх ёстой тэр өдөр ирлээ” хэмээн бичсэн байлаа. Эрэлхэг хосуудын амьдралын сүүлчийн мөч чулуун зүрх ч уяран хайлж бурхан ч нулимс дуслуулам байсан гэдэг. Дэслэгч гучин нэгэн настай, Рэйко хорин гурван настай байж. Тэдний хурим болсон өдрөөс хойш хагас жил ч өнгөрөөгүй байсан юм…"

Энэ бол зохиолын эхний хэсэг юм. Үргэлжлэлийг нь энд тэндээс тухлан сууж эрж хайж таалан уншина уу…(Зүгээр хошигносон юм.)

1966 онд Юкио Мишима «Эх оронч үзэл» өгүүллэгээрээ богино хэмжээний уран сайхны кино хийсэн байна. Тэрбээр өөрөө уг киноны гол дүрд тоглож, Домото Мисакитэй хамтран найруулсан бөгөөд уг кино нь бараг яриа үгүй, японы эртний Но театрынх адил маш өвөрмөц тайз засалтай, ихээхэн сюрреалист гэмээр өнгө аястай 27 минутын контемпрари кино байдаг юм. Уг киног Мишима өөрийн хөрөнгөөр санхүүжүүлж, зураг авалтыг хоёрхон өдрийн дотор хийж дуусгасан гэдэг.

Мишимагийн үхлийн дараа түүний эхнэр Ёоко энэ киноны зохиогчийн эрхийг эзэмших болжээ. Гэвч тэр киног хаана ч гаргахыг зөвшөөрдөггүй байв. Ингээд энэ кино 2006 он хүртэл хаана ч гараагүй аж. 2006 оноос киног хувилан DVD болгон гаргасан нь олны сонирхолыг асар ихээр татаж тэр жилдээ хилийн чинадад хамгийн их зарагдсан япон киногоор шалгарч байжээ. (Зураг дээр "Эх оронч үзэл" киноны хэсэг, Мишима гол дүрд наадаж байна)

Миний бие энэхүү өгүүлэлдээ Юкио Мишимагийн уран бүтээлийн тухай задлан тайлбарлах зорилго тавиагүй бөгөөд гол нь Мишимагийн талаар монгол уншигчдад бага зэрэг танилцуулах гэсэн учир ингээд өндөрлөе. Гэхдээ Мишимагийн өөрийн уран бүтээлийн талаар өөрөө хийсэн нэгэн тодорхойлолтыг эцэст хавсаргахыг хүсэж байна. Кимитакэ Хироака нэгэнтээ «Надад гэнэт хэн нэгнийг алмаар санагддаг. Улай үзэхийг би тэчьяадан хүсдэг. Зарим нэгэн хүүхэн эргүүлсэн ч эзэмдэж чадахгүй болохоороо дурлалын шүлэг бичдэг бол би цаазлуулах ял заагдчихгүйн тулд роман бичдэг юм» гэж ярьж байжээ. Үүнийг унших бүр миний ч дотор бас мангас байгаа мэт сэтгэгдэл төрдөг билээ…

Д.Дашмөнх

2012оны Акүтагавагийн нэрэмжит шагналын эзэн

Японы утга зохиолын дээд шагналуудын нэг болох Акүтагава-гийн нэрэмжит шагналын 147дахь (2012он) эзнээр 35настай,эмэгтэй зохиолч Кашимада Маки<<Мэйдо Мэгүри>> буюу утгачилвал<< Хойт насны аялал>>зохиолоороо шалгарчээ.

зохиолч Кашимада Маки(1976~)

　　　　　　　　　　　　　　　　　

Тэрээр Акүтагавагийн шагналыг хүртсэнээр Мишима Юүкиогийн нэрэмжит шагнал(2005он),Нома-гийн нэрэмжит утга зохиолын шинэ үе шагнал(2007он)тай нийлээд Японы утга зохиолын гурван оргил 

шагналын эзэн болж байгаа юм байна.
1990оны сүүл үеэс уншигчидын анхаарлыг татах болсон зохиолч Кашимада нь уг зохиолдоо тархины хүнд өвчинөөс ажлын чадвараа алдсан нөхөртэйгөө холын аян замд хэрхэн гарч буй тухай ,амьдралын ээдрээ,зовлон жаргалыг маш нарийн чимхлүүр хэсгүүдээр илэрхийлэн бичжээ.

эхийг дараахи хуудсаас авч,орчуулав→

http://webronza.asahi.com/culture/2012080300002.html

Мэйдо Мэгүри зохиол

　　　　　　　　　　　　　　　　　

　　　　　　　　　　　　　　　　　　

Акүтагава шагналын эзэд

Японы утга зохиолын дээд шагналуудын нэг болох Акүтагавагийн нэрэмжит шагналыг 1935 оноос эхлэн олгох болсон бөгөөд шагналын эзэд болох зохиол,зохиолчыг Акүтагавагийн нэрэмжит шагнал,Мишима Юүкиогийн нэрэмжит шагнал,Кикүчи Каны нэрэмжит шагнал зэрэг утга зохиолын дээд шагналыг олгох <<Японы утга зохиолын хөгжлийн нийгэмлэг>>(Society for the Promotion of Japanese Literature）ийн гишүүдийн сонгон шалгаруулалтаар олгодог юм байна.
Уг шагналын олгосон байдалыг бүрэн эхээр нь танилцуулсан байна.Япон хэлтэй уншигчидад бага ч атугай сонин байх боловуу.

зохиолч Акүтагава Рюүносүкэ(1892-1927)